در مطلب منتشره در نشریه «7 روز»، چاپ امریکا گفته شده، هر یک از این حوادث — یک علت دیگر برای جستجوی موجودات غیرزمینی در سطح مریخ محسوب میشود. شاید، ما به زودی اولین ثبوت آن به دست آوریم که زندگی نه تنها در سیاره ما وجود دارد؟
اگرچه نشانه های زندگی در خارج از سیاره که کدام وقت موجود بود به کشف فوق العاده مهم مبدل گشته میتوانست، اما در برابر ما سوال هنوز هم بزرگتر قرار دارد که آیا مریخ برای زندگی آینده چه اهمیت دارد؟
زندگی در مریخ… این چه خبر نو می بود! ولی این پیشبینی که کشف تابستان گذشته بدان معنی است که ما چیزی مشابه خواهیم دید، اشتباه خواهد بود.
باید از این واقعیت آغاز کرد که تاریخ مریخ طی 6،4 میلیارد سال پیچیده و غم انگیز است. مریخ قدیم سیاره کاملاً دیگر بود. در واقعیت، مریخ به زمین شباهت داشت. اتموسفییر آن حرارت را حفظ میکرد و توسط ساحه مقناطیسی حفاظت میشد که به متوقف ساختن تشعشعات فضایی و اشعه ماورای بنفش قادر بود و در سطح سیاره احتمالاً وفور حوزه های عظیم آبی وجود داشت که میتوانست زندگی را به آن شکل حفظ نماید که ما آن را میدانیم.
نتالی کابرول، ستاره شناس ناسا که در جستجوی نشانه های زندگی فرازمینی در مریخ فعالانه شرکت دارد، میگوید:« دانشمندان در این مورد اتفاق نظر دارند که مریخ، اصلاً، به روز معمولی تابستانی قطبی شباهت داشت. برای اینکه زندگی وجود داشته باشد، انرژی، آب، مواد غذایی، پناهگاه ضروری اند و این همه زمان در مریخ وجود داشتند. اگر زمان وجود داشت، وقتیکه زندگی بوجود آمده میتوانست، پس این عهد مریخ قبلی بود».
در حال حاضر مریخ کاملاً دیگر است. حتی در ایدیال ترین شرایط، بطور مثال، در روز تابستانی، درجه حرارت مریخ به تقریباً 70 درجه فارنهایت میرسد.
اما شب درجه حرارت به پائینتر از — 100 درجه کاهش می یابد. مریخ آن اتموسفییر نه دارد که درجه حرارت و اقلیم معتدل را حفظ نماید. مریخ مدتها قبل ساحه مقناطیسی خود را از دست داده که بدان معنی است که در سطح آن در هر صورت تشعشعات وجود دارند.
کابرول میگوید:« من همیشه این را با آشپزخانه مقایسه میکنم. در روی میز مواد ضروری وجود دارند. دو نفر این مواد را باهم مخلوط نموده میتوانند و عین نتائیج را به دست آورده میتوانند. اما اگر یکی از آنها — سرآشپز ماهر است و دیگری — در پخت و پز صفر است، پس دو غذای متفاوت به دست می آیند».
این دو آشپز، مطابقاً، — زمین و مریخ اند. و، اگرچه زمین توانسته هرگونه غذاهای لذیذ بیولوژیکی تهیه نماید، ولی گمان نمی رود که مریخ به چیزی شبیه قادر خواهد بود.
سه ماه قبل دستگاه «کریوریوسیتی» در نزدیک خط استوای مریخ با کوه به ارتفاع سه میل — دهانه گییل — مواجه شد که دره آن، قرار معلوم، حاوی میتان، نشانه زندگی ساده عضوی، می باشد.
اما دانشمندان در باره نتیجه گیری راجع به ساختار مواد عضوی از عجله کار نمی گیرند. روجیر ایوریت سامونس، متخصص علوم سیاروی انستیتوت تخنالوژیکی ماسوچوسیتس و عضو تیم که دهانه گییل را کشف نموده، میگوید:« ساختار کیمیاوی (مالیکول)، تا جای که ما میدانیم، نسبتاً تصادفی است».
آنها، از نقطه نظر کیمیاوی، خشت های زندگی می باشند، ولی در آنها ساختار کفایت نمی کند.
سامونس میگوید:« اینکه آنها بعد از میلیون ها سال تشعشعات فضایی و تشعشعات ماورای بنفش حفظ شده، بیانگر ثبات این مواد است. ولی این هیچ چیزی راجع به منشای پیدایش آنها به دست نمی دهد».
دیرک شولتز ماکوخ ستاره شناس آلمانی و پروفیسور پوهنتون تخنیکی برلین میگوید:« حتی در شرایط کنونی زمینی من فکر نمی کنم که ما بوجودآمدن زندگی را خواهیم دید. اکسیجن بلافاصله مالیکول های عضوی را اکساید می سازد. در مریخ نیز عین چیز تکرار میشود — تشعشعات فضایی مالیکول های عضوی را اکساید می سازد، از همینرو ما تعامل لازم سنتز را حاصل کرده نمی توانیم. ما در مریخ انکشاف واقع بینانه حوادث را که چه وقت این صورت گرفته، مشاهده نمی کنم».
کابرول توضیح مینماید:« ما میدانیم که زندگی به مریضی شباهت دارد. رهایی از آن بسیار دشوار است! اگر در سطح مریخ زندگی بوجود می آمد، پس آن به بسیار سادگی قطع نمی شد و تا به حال در آنجا وجود میداشت».
به این ترتیب، زندگی در مریخ امروزی چگونه معلوم میشد؟ کابرول بخش زیادی تحقیقات خود را در این عرصه انجام داده و یک عده محلات دارای شرایط غیرعادی و بسیار سرد در روی زمین، از جمله میکروب ها را که بنام اکستریموفیل ها یاد میشوند که توانسته در چنین شرایط زنده بمانند، مطالعه کرده است. این محیط ها — محیط های زمینی با محیط زندگی بالقوه در مریخ شباهت دارند.
به نظر او، اندولیت-اکستریموفیل ها که در گل و احجار منفذدار زندگی میکنند، بیشتر به آنچه شباهت دارند که ما در مریخ یافته میتوانیم، البته، اگر در آنجا کدام چیزی دیگر وجود داشته باشد.
